Berneński Pies Pasterny
Strona główna O Nas Berneńskie spacery Zdrowie Pierwsze polskie Berneńczyki Kontakt

powrót/back

W amerykańskiej ewidencji berneńczyków w części dotyczącej chorób
systemu nerwowego odnotowano 53 rodzaje jednostek chorobowych
jakie dotykają berneńczyki. Mielopatia zwyrodnieniowa stanowi w tym
zbiorze 14,5% zarejestrowanych przypadków, ma więc znaczny udział.

Elza

 

 



Ta część naszej strony dedykowana jest dla 7 letniej bernenki ELZY z życzeniami poprawy zdrowia, tak aby berneńczykowa radość życia jeszcze powróciła.

 wrzesień 2010
11 stycznia 2011 Elza odeszła na Tęczowy Most

 

MIELOPATIA ZWYRODNIENIOWA 

Tłumaczenie ze strony: http://www.petplace.com/dogs/degenerative-myelopathy/page1.aspx

 

 1.  Informacja ogólna

Mielopatia zwyrodnieniowa jest powoli stopniowo rozwijającym się zaburzeniem rdzenia kręgowego o nieznanej przyczynie, które jest najczęściej obserwowane u starzejących się owczarków niemieckich i kilku innych dużych ras psów. Skuteczna terapia nie została określona. U większości psów pogorszenie następuje w ciągu 6 do 12 miesięcy i ostatecznie poddawane są one eutanazji.

Przyczyna tego stanu jest nieznana, choć uważa się, że jest to choroba autoimmunologiczna - stan, w którym układ odpornościowy organizmu zaczyna atakować własne komórki nerwowe. Wiek zapadalności wynosi od 5 do 14 lat, ze średnią wieku 9 lat. Samce są dotknięte chorobą częściej niż samice.

Zaburzenie to jest obserwowane niemal wyłącznie u owczarków niemieckich, chociaż zostało zdiagnozowane u kilku psów innych dużych ras, jak owczarek belgijski, rhodesian ridgeback, pudel, bokser, Chesapeake Bay retriever, seter irlandzki, collie i wyżeł weimarski. Wśród innych ras dotkniętych tym schorzeniem są welsh corgi Cardigan i welsh corgi Pembroke.

Częste występowanie u owczarków niemieckich sugeruje genetyczne podstawy choroby.

Choroby jest wolno postępująca. W miarę, jak postępuje, psy są coraz słabsze i coraz bardziej nieskoordynowane. U wielu psów choroba rozwija się w ciągu 4 do 6 miesięcy od pierwotnej diagnozy.

Na co zwracać uwagę

  • Postępująca słabość tylnych kończyn
  • Powłóczenie pazurami
  • Trudności z wstawaniem
  • Trudności ze skakaniem
  • Potykanie się
  • Podwijanie palców stóp
  • Zużywanie się wewnętrznych palców u tylnych nóg
  • Utrata mięśni na tylnych nogach
  • Drżenie tylnych nóg
  • Możliwość nietrzymania stolca i moczu
  • Przednie nogi mogą zostać zaatakowane w późnych stadiach choroby

Diagnoza

Badania diagnostyczne są niezbędne do identyfikacji mielopatii zwyrodnieniowej oraz wykluczenia innych chorób o podobnych objawach klinicznych. Badania diagnostyczne obejmują:

  • Pełny wywiad i badanie fizykalne. Mielopatię zwyrodnieniową należy podejrzewać u każdego owczarka niemieckiego w średnim wieku z postępującym osłabieniem oraz utratą koordynacji w tylnych nogach.
  • Pełne badanie neurologiczne, w tym ocena odruchów i odczuwania bólu jest kluczem do rozpoznania mielopatii zwyrodnieniowej.
  • Rutynowe prześwietlenia rentgenowskie powinno być wykonane, aby wykluczyć problemy ortopedyczne, mogące mieć podobne objawy.
  • Może być konieczne badanie rentgenowskie, w którym kontrast barwnika jest wstrzykiwany wokół rdzenia kręgowego, aby wykluczyć inne przyczyny postępującego osłabienia oraz utraty koordynacji.
  • Nakłucie lędźwiowe może dać kilka przydatnych informacji do postawienia diagnozy.

Leczenie

Nie ma skutecznego leczenia mielopatii zwyrodnieniowej. Kilka zabiegów jest zalecane, ale nie zostały przeprowadzone kontrolowane badania, aby pokazać pożytek tych zabiegów. Te zabiegi to: 

  •   Witaminy i inne dodatki żywieniowe
  •   Kwas aminokapronowy
  •   N-acetylocysteina
  •   Glukokortykoidy
  •   Specjalna dieta domowa
  •   Program ćwiczeń i terapii fizycznej
  •   Doskonała opieka pielęgnacyjna  a więc odpowiednie legowisko, utrzymanie psa w czystości i suchości.

Opieka domowa

Należy podawać wszystkie leki i suplementy, jak zaordynowano. Ćwiczenia wydają się być pomocne w opóźnianiu rozwoju choroby. Jeśli możliwe, psy powinny być wprowadzane  stopniowo, co drugi dzień w program ćwiczeń, w tym spacery i pływanie.

 

2. Informacja ogólna poszerzona

Mielopatia zwyrodnieniowa jest powoli postępującą chorobą neurologiczną dotykającą przede wszystkim owczarki niemieckie w wieku od 5 do 14 lat. Schorzenie nosi wiele cech stwardnienia rozsianego u ludzi. Początkowym objawem klinicznym jest zazwyczaj większa trudność z wstawaniem. Tylne nogi stają się stopniowo coraz słabsze, a pies staje się coraz bardziej nieskoordynowany. Tylne nogi mogą się krzyżować podczas chodzenia, a łapy mogą zacząć się podwijać, co powoduje, że pazury ulegają uszkodzeniu przez wleczenie i ścieranie. Jeśli dotknięty chorobą pies zmuszony jest do szybkiego obrotu, najczęściej upada. Przednie nogi pozostają normalne, jeśli chodzi o odczuwanie bólu. W późniejszej fazie choroby rozwija się nietrzymanie moczu i stolca.

Zalecane badania diagnostyczne pomogą odróżnić mielopatię zwyrodnieniową od następujących chorób:

  • Dysplazja stawów biodrowych. Jest to dziedziczne ortopedyczne schorzenie bioder powszechnie spotykane u psów dużych ras.
  • Choroba dyskowa kręgosłupa. Krążki międzykręgowe są strukturami znajdującymi się między kręgami, które działają jako bufor przed nadmiernym ruchem lub urazem. Uszkodzenie krążka może powodować objawy neurologiczne takie jak te, które występują w mielopatii zwyrodnieniowej.
  • Nowotwór. Powoli rozwijające się nowotwory atakujące rdzeń kręgowy mogą również wykazywać oznaki podobne do mielopatii zwyrodnieniowej.

 

3. Opieka weterynaryjna – informacje poszerzone

Diagnoza

Badania diagnostyczne dla mielopatii zwyrodnieniowej wykonuje się głównie w celu wykluczenia innych przyczyn powoli postępującego osłabienia i zaniku koordynacji. Badania mogą obejmować:

  • Pełny wywiad i badanie fizykalne. Owczarki niemieckie w średnim wieku z postępującymi zaburzeniami neurologicznymi w tylnych nogach są bardzo podejrzane o mielopatię zwyrodnieniową. Badanie fizykalne wykonuje się po to, by wykluczyć przyczyny ortopedyczne.
  • Pełne badanie neurologiczne. Jest to niezbędne do oceny siły, refleksu, odczuwania bólu i innych parametrów neurologicznych.
  • Rutynowe prześwietlenie rentgenowskie. Wykonuje się je dla kręgosłupa i bioder, aby wykluczyć dysplazję stawów biodrowych i chorobę dyskową kręgosłupa jako przyczynę objawów.
  • Mielografia. Jest to specjalistyczna procedura radiologiczna, w której wokół rdzenia kręgowego wprowadzany jest barwnik, aby rdzeń był bardziej widoczny na zdjęciu rentgenowskim. Ten test może być konieczny, aby wykluczyć chorobę dyskową kręgosłupa i nowotwór rdzenia jako przyczyny objawów.
  • Nakłucie lędźwiowe. Jest to procedura, w której pobierana jest próbka płynu otaczającego mózg i rdzeń kręgowy. Pobranie dokonywane jest w dolnej części rdzenia kręgowego i może dać informacje potwierdzające diagnozę mielopatii zwyrodnieniowej. Wiele psów z mielopatią zwyrodnieniową może mieć zwiększone stężenie białka w płynie mózgowo-rdzeniowym.
  • Badania elektrofizjologiczne. Mogą być zalecone takie badania w celu określenia funkcjonowania nerwu, aby wykluczyć inne schorzenia neurologiczne.
  • Nowoczesne zobrazowania. Tomografia komputerowa i/lub rezonans magnetyczny mogą być użyte w celu wykluczenia innych przyczyn objawów klinicznych.
  • Dla oceny ogólnego stanu zdrowia zaleca się również przeprowadzenie rutynowych badań, które mogą obejmować pełną morfologię i badanie biochemiczne krwi oraz analizę moczu. Wyniki tych badań jednak nie wnoszą na ogół nic, co mogło by mieć znaczenie dla diagnozowania mielopatii zwyrodnieniowej u psów.

Poszerzony opis leczenia

Nie ma metody skutecznego leczenia mielopatii zwyrodnieniowej, a u psów dotkniętych tą chorobą zazwyczaj narasta osłabienie i brak koordynacji w ciągu roku od zachorowania.

Chociaż nie przeprowadzono kontrolowanych badań , by przetestować ich skuteczność, przez niektórych badaczy zostały zalecone następujące eksperymentalne zabiegi:

  • Glikokortykosteroidy. Leki te podawane samodzielnie nie będą mieć wpływu na stan choroby. Zamiast tego powinny być stosowane w ostrych nagłych przypadkach i wtedy mogą występować pewne korzyści. Długotrwałemu stosowaniu mogą towarzyszyć efekty uboczne, w tym osłabienie mięśni, co może dopiero powodować osłabienie ogólne.
  • Witaminy i ziołowe suplementy diety. Zalecane są: wysoka dawka witaminy E (2000 jm/dobę, doustnie), witamina B-kompleks (1 tabletka witaminy B kompleks o silnym działaniu dwa razy na dobę), witamina C (1000 mg dwa razy dziennie) i selen (200 mikrogramów na dobę). Zaleca się także liście miłorzębu (Gingko), naturalne środek tonizujący, dwa razy na dobę.
  • Zalecona została domowa dieta składająca się z mięsa wieprzowego, tofu (twarożku sojowego), brązowego ryżu i warzyw, jako część ogólnej terapii mielopatii zwyrodnieniowej. (Patrz instrukcja diety poniżej).
  • Kwas epsilon-aminokapronowy (Amikar ®) jest lekiem, który może zmniejszyć uszkodzenie rdzenia kręgowego, które występuje podczas procesu chorobowego i może spowolnić postęp choroby. Lek jest najbardziej skuteczny, jeśli podawany jest we wczesnym stadium choroby.
  • N-acetylo-cysteina, silny przeciwutleniacz, podawana razem z kwasem epsilon-aminokapronowym została zasugerowana w ramach schematu terapeutycznego.
  • Ćwiczenia powodują poprawę krążenia oraz dostarczanie tlenu do nerwów i innych tkanek, poprawiają wytrzymałość i ogólne funkcjonowanie psów z mielopatią zwyrodnieniową. Najlepszym rozwiązaniem jest wykonywanie co drugi dzień programu ćwiczeń obejmujących spacer i pływanie. Dzień odpoczynku między sesjami jest równie ważny.
  • Niezbędna jest opieka pielęgnacyjna, która zapewni, że zwierzę będzie czyste i suche. To staje się ważne, kiedy występuje nietrzymanie moczu i kału, aby zapobiegać występowaniu odparzenia od moczu oraz zakażeniom/owrzodzeniom skóry. Ważne jest również, aby dostosować podłogi, umożliwiając psu dobrą przyczepność stóp. Trzeba użyć dywanów lub wykładzin na śliskie powierzchnie, gdzie pies może mieć problemy ze wstawaniem. U wiele zwierząt domowych występuje utrata mięśni i są one mniej aktywne, co może prowadzić do spękania skóry. Idealne są miękkie legowiska, które mogą być łatwo czyszczone. Psy z zaawansowaną chorobą mogą czasem korzystać z formy „temblaka”, który pomaga im w poruszaniu się. Temblaki można nabyć w handlu lub można go zrobić w domu samodzielnie przy użyciu ręcznika kąpielowego. Trzeba ręcznik zrolować na jego długości i używać go jako temblaku. Włożyć środkową część temblaku przed tylne nogi psa, a dwoma końcami opasać jego zad. Można użyć takiego temblaku, aby pomóc psu ulżyć jego ciężar.  Można to wykorzystać, by pomóc psu wejść i wyjść z domu, dopóki nie jest w trawie, gdzie łapy psa mają lepszą przyczepność.

Rokowanie

Długoterminowe rokowanie jest złe. Choroba rozwija się zazwyczaj w ciągu 4 do 6 miesięcy od chwili rozpoznania ostatecznie powodując utratę funkcji kończyny i możliwości poruszania się oraz nietrzymanie moczu. Zaawansowana choroba często prowadzi do zaatakowania przednich nóg.

Kontynuacja leczenia

Optymalne leczenie zwierząt domowych z mielopatią zwyrodnieniową wymaga zarówno opieki domowej i profesjonalnej opieki weterynaryjnej z kontynuacją leczenia, która jest bardzo istotna. Podawanie przepisanych leków, suplementów diety i alarmowanie lekarza weterynarii, jeśli napotyka się na problemy z leczeniem zwierzęcia. Kontynuacja leczenia obejmuje okresowe badania fizykalne i neurologiczne przez lekarza weterynarii w celu oceny postępu choroby.

Dieta domowa

Oto przepis na domowej roboty dietę dla owczarków niemieckich z mielopatią zwyrodnieniową.

  • ok. 60 g schabu bez kości (gotowanego lub pieczonego),
  • ok. 110 g tofu (twarożku sojowego),
  • ok. 210 g długoziarnistego ryżu brązowego (ok. 90 g gotowane w 180 ml wody),
  • 2 łyżeczki oliwy z oliwek (extra virgin),
  • ¼ szklanki melasy,
  • 2 całe marchewki (gotowane, a następnie pokrojone),
  • 1 szklanka szpinaku,
  • 4 łyżki  zielonej papryki (pokrojone i ugotowane na parze)
  • 4 pęczki brokułów (gotowane, a następnie pokrojone).

Powyższa receptura daje porcję na 15 do 25 kg masy ciała. Porcje mogą być przygotowane wcześniej i zamrożone. Tuż przed podaniem dodać:

  • 1 łyżeczkę suchego mielonego imbiru,
  • 2 ząbki surowego czosnku, zmiażdżone,
  • ½ łyżeczki suchej gorczycy,
  • 1 łyżeczkę zmielonych kości.

 

 

 

V. Różne przypadki chorobowe

VI. Choroby genetyczne berneńskich psów pasterskich - jak z nimi walczyć?


Coldlight Creative - Tworzenie stron WWW / Hosting
Copyright © 2007 www.e-bernenczyki.pl | mapa serwisu | do góry Do góry strony